Czasem w lustrze cudzych opinii potrzebujemy zobaczyć siebie; trudno przegryźć gorzkie sądy - potrafią wzbudzić egzystencjalny niepokój. Coś, co jawiło się jako zwyczajne, nagle zaczyna przeszkadzać i boli.
Od głośnego nazwania przez bliskich inności wilczka szczeniak zamartwia się własną "niewłaściwością": łagodną naturą, wegańskimi upodobaniami, radosną zabawą z typowym jadłospisem watahy... Nagle sympatie i skłonności zaczynają uwierać na tyle, że pragnie wpasować się w otoczenie, stać się groźnym, kolczastym, drapieżnym... Nie zagłuszy natury! Szczęśliwie bliscy uśmiechną się do jego inności, uszanują, że powinien być sobą! Odzyska więc spokój, na nowo beztrosko pobiega po łące.
Od głośnego nazwania przez bliskich inności wilczka szczeniak zamartwia się własną "niewłaściwością": łagodną naturą, wegańskimi upodobaniami, radosną zabawą z typowym jadłospisem watahy... Nagle sympatie i skłonności zaczynają uwierać na tyle, że pragnie wpasować się w otoczenie, stać się groźnym, kolczastym, drapieżnym... Nie zagłuszy natury! Szczęśliwie bliscy uśmiechną się do jego inności, uszanują, że powinien być sobą! Odzyska więc spokój, na nowo beztrosko pobiega po łące.
Potrzebujemy akceptacji! Zalety odmienności łatwiej odkryć, gdy ceni je otoczenie - samotność nie dodaje otuchy. Wataha nie rozumie wyjątkowości wilczka - mocno wrosły w nią stereotypy, co ważne dla bohatera (i czytelników, odnajdujących w nim siebie), dojrzeje jednak do bezwarunkowej sympatii, zrozumie, że każdy na swój sposób jest osobliwy. Czas na docenienie piękna różnic przyjdzie później.
Choć kilka tu magicznych, baśniowych kropel, problem jest bardzo prawdziwy. Rozważania nad istotą indywidualności są subtelne i na miarę kilkulatków - nie okłamią, iż inność jest łatwa, dodadzą jednak odwagi w wyrażaniu siebie oraz własnych pragnień, utwierdzą w przekonaniu, iż warto szukać swojego miejsca. Nie musimy być we wszystkim podobni! Warto czytać i rozmawiać o tym z dziećmi - przygotowane, wyrobią w sobie pomocne mechanizmy, rozbudzą umiejętność nonkonformizmu. Są różne sposoby zaistnienia w grupie, trzeba pamiętać, iż indywidualność ją wzbogaca.
Skupienie przyjdzie czytelnikom łatwo - bezpretensjonalna prostota fabuły oraz nierozbudowany tekst mają charakter zrozumiały i kojący. Dominują nad nim miękkie pastelowe ilustracje Józefa Wilkonia, angażujące niemal całą przestrzeń stron. Emanują ciepłem i spokojem, wyciszają pozaksiążkowe myśli, spowalniają narrację. Nastrojowo grają w nich monochromatyczne barwy; ich ton zdawkowo przetykają krople przeciwnych kolorów. Czarowny, podszyty baśnią świat zanurzony jest w naturze. Uwypukla sugestie tekstu, potęguje sympatię do wilczka.
Choć kilka tu magicznych, baśniowych kropel, problem jest bardzo prawdziwy. Rozważania nad istotą indywidualności są subtelne i na miarę kilkulatków - nie okłamią, iż inność jest łatwa, dodadzą jednak odwagi w wyrażaniu siebie oraz własnych pragnień, utwierdzą w przekonaniu, iż warto szukać swojego miejsca. Nie musimy być we wszystkim podobni! Warto czytać i rozmawiać o tym z dziećmi - przygotowane, wyrobią w sobie pomocne mechanizmy, rozbudzą umiejętność nonkonformizmu. Są różne sposoby zaistnienia w grupie, trzeba pamiętać, iż indywidualność ją wzbogaca.
Skupienie przyjdzie czytelnikom łatwo - bezpretensjonalna prostota fabuły oraz nierozbudowany tekst mają charakter zrozumiały i kojący. Dominują nad nim miękkie pastelowe ilustracje Józefa Wilkonia, angażujące niemal całą przestrzeń stron. Emanują ciepłem i spokojem, wyciszają pozaksiążkowe myśli, spowalniają narrację. Nastrojowo grają w nich monochromatyczne barwy; ich ton zdawkowo przetykają krople przeciwnych kolorów. Czarowny, podszyty baśnią świat zanurzony jest w naturze. Uwypukla sugestie tekstu, potęguje sympatię do wilczka.
Wydawnictwo: Tatarak
Tłumaczenie: Monika Lutz
Rok wydania: 2007
Format: 214x300 mm
Ilość stron: 32
Cena: antykwaryczna
Bardzo piękna książeczka. Uwielbiam ilustracje Wilkonia. Jako dziecko miałam książeczkę z nimi, a niedawno miałam okazję spotkać się z ilustracjami i rzeźbami Wilkonia na żywo, przy okazji dużej wystawy jego prac w galrii, w której pracuję.
OdpowiedzUsuńPozdrawiam ciepło!
Wow! Marzy mi się takie bezpośrednie spotkanie-odkrywanie! I warsztaty rodzinne! Serdecznie pozdrawiam;)
OdpowiedzUsuń