Przejdź do głównej zawartości

"Paproch", Eliza Piotrowska

     Iluż wśród nas zagubionych, zamkniętych w sobie, zaślepionych, zgorzkniałych?... "Paproch" Elizy Piotrowskiej (jej strona tutaj ) to trzy piękne baśnie- doprawione wyobraźnią prawdy na temat tego, co w ludzkiej egzystencji piękne, ale i smutne czy straszne. Każda z nich posiada prostą, niezbyt rozbudowaną fabułę, z pozoru traktującą o istotnym wycinku losu jakiegoś bohatera- przedmiotu. Poprzez ich symboliczną drogę wychodzi jednak dalej, opowiadając na temat konkretnego problemu człowieka. Tytułowemu Paprochowi brakuje radości, płynącej z poczucia własnej wartości, narcystycznej Piłce przeciwnie- krytycznego stosunku do siebie samej, zaś pogodna Ostatnia Kartka odkrywa w świecie zakłamanie oraz zazdrość. Poważne problemy ludzkiego istnienia jak w życiu- znajdują tu różne zakończenia: czasem szczęśliwe, innym razem nie; wszystkie skłaniają do refleksji, zasiewają empatię. Mimo trudności i powagi, ich furtka została otwarta przed młodymi czytelnikami w sposób delikatny i wyważony. Każde zdarzenie, słowo czy obraz budując magiczny nastrój wyciszenia, dba o jasność przekazu, liryzuje przestrzeń. Nic nie jest tu przypadkowe! Nieprzeładowanie ich trzech natłokiem informacji, emanująca prostota to wyciszający posmak rzeczywistości, wabiący mądre myśli, wyobraźnię i tajemnicę. Spotkanie z nim pomaga poznać źródło ludzkich postaw życiowych, emocji, z pewnością pobudza wrażliwość. Poddając w wątpliwość normy postępowania niektórych bohaterów, staje się nauczycielem jakże ważnego krytycznego odbioru codzienności, ten zaś buduje system wartości. Wszystko to czyni "Paprocha" lekturą uniwersalną i ważną- niezależnie od czasów oraz wieku czytelników, pomagającą w poruszaniu trudnych tematów, a może nawet skłaniającą do zmiany.
     Delikatnym posmakiem mistrzowskiego warsztatu ilustratorki Marii Ekier może być wizyta tutaj.
Wydawnictwo: Hokus- Pokus
Rok wydania: 2010
Ilość stron: 48
Format: 200x200 mm
Cena: około 30 zł

Komentarze

  1. A jesteś pewna, że dzieci nie będą się bały takich ilustracji? Ja bym się bała.

    OdpowiedzUsuń
  2. Myślę, że zrozumienie ich przychodzi wraz z czytaniem, bez poznania treści żyją swoim życiem. Ona je otwiera i oswaja, nadaje sens.
    Mój przedszkolak je lubi i rozumie. Są miękkie, tajemnicze, magiczne. Lubię różnorodność sztuki, trzeba dzieci do niej podprowadzać; zobaczą często więcej niż my.

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Warto i te przeczytać!

"Malutka czarownica", Otfried Preussler; ilustracje: Danuta Konwicka

     Malutka czarownica ma zaledwie 127 lat, na długowieczną wiedźmę to bardzo mało. Jak dziecko lubi się dobrze bawić, czasem się popisuje; marzy o tym, by inne czarownice traktowały ją jak dorosłą, szczególnie zaś chciałaby uczestniczyć w

"Naciśnij mnie", Hervé Tullet

        Zaintrygować i wciągnąć maluchy do niekończącej się, autentycznej zabawy nie zawsze jest łatwo, Tullet (jego strona  tutaj ) to potrafi. Swój nietypowy, a udany koncept oparł na dobrej znajomości dziecięcej natury- ciekawości świata, prostocie, uśmiechu.

"Dziadek i niedźwiadek", Łukasz Wierzbicki; ilustracje: Ireneusz Woliński

     Choćby wojnę rozpętano w słusznej sprawie, zawsze rodzić będzie okrucieństwo, strach, samotność. Akcja książki Łukasza Wierzbickiego (autor m. in. "Afryki Kazika" ; jego strona  tutaj ) rozgrywa się w czasach drugiej wojny światowej, jej bohaterami są polscy