Przejdź do głównej zawartości

"Ja, Klara i zwierzaki", Dimiter Inkiow; ilustracje: Justyna Mahboob

      Ścieżki logiki kilkulatków zadziwią niejednego; warto podglądać ich zakamarki choćby dla spotkania z niebanalną, często komiczną perspektywą. Klara wraz z bratem otaczają szczerą troską niezbyt znany im świat zwierzęcych zwyczajów i upodobań; komplikują go, dynamizują życie,
wprowadzają humor. Mimo najlepszych chęci, efekt wrażliwej ciekawości pachnie w ich rodzinie kłopotami, perypetie bowiem są efektem realizacji iście dziecięcych impulsów! Wyobraźnia sięga tam, gdzie dorośli nawet nie błądzą, jeśli więc starsi nie ingerują w rozmowy, nie przeszkadzają w działaniu, można zrobić to, co jest owocem wspólnych dociekań; rośnie mądrość zdobyta doświadczeniem. Samodzielność pcha rodzeństwo do wykąpania papugi w wannie, przyklejenia koniowi derki, wypuszczenia pcheł z pudełka... Miłość do zwierząt odbija się nie tylko energicznym niesieniem im "pomocy", ale i odważnym ujarzmianiem zapędów, radosnym naśladowaniem w zabawach. Wspólne towarzystwo mieni się więc pozytywną energią oraz różnorodnością twórczych chwil - zabawną dla czytelników, komplikującą rodzinne życie, podszytą pożywki wyobraźni - absurdem.
     Proste historie z łatwością zjednają sobie nie tylko kilkuletnich zwolenników  - piszę tu choćby o sobie, mającej trochę więcej lat;)) - humor, emocje i dynamika niezmiennie przykuwają uwagę, pobudzają ciekawość! Dimiter Inkiow patrzy na zdarzenia oczami chłopca, jego zwierzeniem zachowuje więc dziecięcy porządek myśli oraz jego wrażliwość, uciekając od sztywnego dydaktyzmu. Przybliżając temat niekoniecznie podobnych potrzeb zwierząt i ludzi, pozwala lepiej zrozumieć reakcje tych pierwszych. To doskonały pretekst do przemycenia dzieciakom kilku rad, dotykających odpowiedzialności za zwierzę, które jakże często mylone jest przez nie z maskotką. Oswajanie tej prawdy przez pomysłowe rodzeństwo jest tak jak lubię - wyraziste lecz niezauważalne, lekkie, dowcipne. Zamiast pouczać, narracja intryguje; pomyłki bohaterów śmieszą, mimochodem wyrabiając w czytelnikach poczucie humoru, a za jego pośrednictwem - tak istotny w życiu dystans do siebie oraz świata!
     Inkiow-Mahboob to udany duet prozy i ilustracji. Uzupełniając się, tworzą jedność, poszerzają płaszczyznę odczuwania i rozumienia, rumieńcami akcji umykają rutynie. Fabuła w większości zbudowana jest z prostych, dowcipnych dialogów pomiędzy rezolutnym rodzeństwem; kipi życiem, przyjmuje nieoczekiwane kierunki, przejrzyście prowadzi przez labirynt przygód. Jednowątkowe historyjki przetykają ilustracje nieprzegadane, wyraziste, kreślone miękko i z rozmachem. Czasem niektóre z ich elementów zabarwiają kredki  lub kolaż, dominuje jednak czarny rys. Mają charakter narracyjny, obok zdarzeń, kipią emocjami; są wszędobylskie - jak Klara, jej brat oraz zwierzaki;) W ich nieco zwariowanym, ale pełnym radości świecie nie sposób nie łyknąć dawki optymizmu i odprężenia!
Wydawnictwo: Tatarak
Rok wydania: 2009 i 2012 (bogatsze!)
Format: 200x245mm i 195x240 mm
Ilość stron: 108 i 132
Cena: około 33 zł

Komentarze

Warto i te przeczytać!

"Malutka czarownica", Otfried Preussler; ilustracje: Danuta Konwicka

     Malutka czarownica ma zaledwie 127 lat, na długowieczną wiedźmę to bardzo mało. Jak dziecko lubi się dobrze bawić, czasem się popisuje; marzy o tym, by inne czarownice traktowały ją jak dorosłą, szczególnie zaś chciałaby uczestniczyć w

"Naciśnij mnie", Hervé Tullet

        Zaintrygować i wciągnąć maluchy do niekończącej się, autentycznej zabawy nie zawsze jest łatwo, Tullet (jego strona  tutaj ) to potrafi. Swój nietypowy, a udany koncept oparł na dobrej znajomości dziecięcej natury- ciekawości świata, prostocie, uśmiechu.

"Dziadek i niedźwiadek", Łukasz Wierzbicki; ilustracje: Ireneusz Woliński

     Choćby wojnę rozpętano w słusznej sprawie, zawsze rodzić będzie okrucieństwo, strach, samotność. Akcja książki Łukasza Wierzbickiego (autor m. in. "Afryki Kazika" ; jego strona  tutaj ) rozgrywa się w czasach drugiej wojny światowej, jej bohaterami są polscy